1965 YILINDA GİRESUN’UN BAZI İHTİYAÇLARINA DAİR MEKTUPLAR

1965 YILINDA GİRESUN’UN BAZI İHTİYAÇLARINA DAİR MEKTUPLAR
MEVLÜT KAYA
1965 yılında Giresun’dan Başbakan Yardımcısı Süleyman Demirel’e yazılan birçok mektuptan üçüne bu yazıda yer verilecektir. Devlet Arşivleri’nde bulunan bu mektuplarda, Giresun’un çeşitli ihtiyaçları ve bazı şikâyet konuları vatandaşlar tarafından hükümete iletilmiştir. H.D. isimli bir vatandaş, 9 Haziran 1965 tarihli mektubunda Demirel’e bazı ekonomik kaynaklı şikâyetlerini iletmiş, kiralık konutlardaki pahalılıktan yakınmıştır. Mektubun tam metni şöyledir:
“Sayın Başbakan Yardımcısı ve Adalet Partisi Genel Başkanı Süleyman Demirel,
Dertlerimize, inançlarımıza ve hislerimize tercüman olup, mazlumun hakkını zalimin elinden alıp boynu bükük zavallıları kurtarmak için kendini bu vatana canı pahasına olsun adayan şahsınıza hitap ediyoruz.
İthalat, ihracat ve çürük imalat işleri ile milyonlar kazananları bir tarafa bırakarak üç beş kuruş için geçim fırtınasındaki halkın sırtına vergi, diye binmiş külfeti bunca kurulan hükümetler niçin bir dava edinmemişler?
Bunlar yetmiyormuş gibi kira kanunu insaf ile henüz ele alınmamasına rağmen ağızlarını da kiralar serbest oldu diye emlak sahipleri kiracıları saldırmış ve gırtlak gırtlağa gelmiş durumdayız.
Bir vatanda bir millet olarak yaşamıyoruz sanki… Hatta muhtelif yollardan mekanizmasına bile tesir etmeğe yelteniyor.
Bire on değil, yüz misli isteniyor, beyefendi yarın bir vatan müdafaası gerekirse bu durumda bu millet düşmana değil biribirine kurşun atacaklardır. Vaziyet çok hem de pek çok kritiktir.
Öz vatan evladı… Sizden mecliste bu yaraya şifa bekliyoruz.
Hürmetlerimizle, sıhhatler, muvaffakiyetler dileriz.
Giresun’da kirada oturan binlerce kiracı adına [H.D. imza]” (BCA, 030 01 00 00 119 752 11 7).
Aynı vatandaşın 1965’te Demirel’e yazdığı başka bir mektubunda, okumuş, makam sahibi olmuş bazı kişilerin köylüye ve yakınlarına bile sırt çevirdiklerini, Atatürk’ün “millete efendilik yok, hizmet vardır” sözüne uymadıklarını belirterek bu konuda adaletin sağlanmasını beklediklerini yazmıştır:
“Türk Milletine Refah ve Saadet Işığı Gösteren Başvekil Yardımcısı ve Adalet Partisi’nin Genel Başkanı 
Sayın Süleyman Demirel
Gazetelerde adil, parlak fotoğraflarınızı gördükçe kalbime güneş doğuyor, öğretmenlerin maaşlarını; kör balta ve kör kazma ile temin ettikleri kazançlarından vergi olarak bu millet zevkle ödüyor, onların okuttuğu talebeler makamlarına yerleştikten sonra terli köy tabakalarına hıyanetle bakıyorlar, yolda giderken en yakın akrabalarına bile selam vermiyorlar, makamlarında ve resmi dairelerinde köylüye ve mazlum tabakaya sert surat gösteriyorlar, kıymetli Atamızın bayram merasimlerinde çelenkini koyuyorlar, memnunuz, fakat Atamızın büyük değer ve kıymet ifadesi olan “millete efendilik yok, hizmet vardır” sözünü mahzenlerde ve kilitli gizli kasalarda saklıyorlar, bu söz saklı tutulduğu yerden çıkarılsın ve her daireye her makama Atamızın fotoğraflarının altına altın yazı ile yazılsın. Bunu milletimiz büyük bir hizmet olarak sizden beklemektedir, gururluların burunlarını Allah aşkına yere düşürünüz. Bir rütbe yukarı olana tapıyorlar, maaşını temin ettiği vatandaşa, mevkisini sağlama aldıktan sonra sırt eviriyorlar, sizden bütün milletimiz Adalet bekliyor.
Memleket ve vatandaş namına [H.D. imza]” (BCA, 030 01 00 00 119 752 11 9).
 13 Haziran 1965’te Giresun’dan N.D. adlı bir şoförün Demirel’e yazdığı mektubunda ise trafik cezalarından yakınılmış, hastane hizmetlerinin aksatıldığı hususunda şikâyetler bildirilmiştir. Mektubun tam metni şöyledir:
“Çok kıymetli başbakan yardımcısı Sayın Demirel
Sizlere bazı konularda şikâyetlerde bulunacağım şikâyet ettiğim konularda biz esnaflar ve dili dönmeyen kimseler olarak bıktık ve canımız yandı
Şöyle ki
1-Ben bir otobüs şoförüm sekiz nüfus bakıyorum. Ekmeğimi gece gündüz çalışmak suretiyle zor karşılıyorum. Trafik denen Türkiye’de şoförleri haraca bağlayan trafik polisleriyle Azraille mücadele eder gibi uğraşıyoruz. Az bir şey söylesek memura hakaret mi ediyorsunuz diye bizleri korkutuyorlar. Keyfi kendi çıkarlarına bizlere ceza yazmakla kalmayıp ruşvet alıyorlar. Şübelendikleri şahıslardan parayı üçüncü ellerden alıyorlar. Giresunda bir ehliyet alabilmek için en aşşağı 2000.-lira arabayı fenni müayene yaptırmak için 50.- lira para vermek lazım. 507 Sayılı Küçük Esnaf Ve Sanatkârlar Kanunu çıktı diye sevindik maalesef Giresunumuzda Derneğin İdarecileri Değil de Federasyonun temsilcileri Trafikle kardaşlık olmuşlar bu memleketin temsilcilerini Derneğimiz mi temsil eder yoksa Ankarada kurulmuş Şoförler Federasyonu mu temsil eder bunu da bilmiyoruz. Bizlere ışık tutacak hak ve menfaatlerimizi koruyacak siz büyüklerimizden hassaten şunu istiyoruz. Giresun Trafik Büro Amir ve polislerinin Allah aşkına buradan alınmasını ve bizi temsil eden kendi seçtiğimiz Dernek üye arkadaşlarımızdan temsilci verilmesi,
2-Hastanelerimizde Hastalarımıza bakılmıyor. Doktorlar buraları geçim kaynağı yaptılar. Hateme ve Hasta bakıcılar kendi zevk ve alemindeler. Bunlara bir çare bulunmasını Millet olarak beklemekteyiz. 13/6/1965 [Büyük harflerle=] Hürmetlerimle
Özü Sözü Demokrat Olan Ve Bu Yola Canını 
Feda Etmekten Çekinmeyen Eski Şoförlerden [H.D. İmza]” Adres: Şoförler ve Otomobilciler Derneği…” (BCA, 030 01 00 00 119 752 11 1). (Mektupları yazan kişilerin adları gizlenmiştir).
Giresun’un 1965 yılında çeşitli mektuplarda belirtilen ihtiyaçlarına 11-2-1966 gün ve 178 sayı ile toplu olarak cevap verilmiş, yukarıdaki mektupta geçen 2 numaralı şikâyet, “Hastane doktorlarının hastalara iyi bakmadığından şikâyet edilmekte. Cevap: Bu hususta hastane doktorlarına ve müstahdemlere gerekli tebligat yapılmıştır. Ayrıca bir de bekleme salonu ilave edilerek hizmete açılmıştır.” şeklinde cevaplandırılmıştır (BCA, 030 01 00 00 119 756 11 1).