DÜŞENİN DOSTU OLMAZMIŞ....

Düşenin Dostu Olmazmış…
    Hani bir söz vardır bilir misiniz?…” Düşenin dostu olmazmış” Ne kadar doğru, ne kadar bir gerçek bir laf değil mi? Hele de günümüzde…
Eskiden dost dostu destekler, komşu komşuya yardım ederdi. Günümüzde ise dara düşene bir de dost bildikleri vuruyor tekmeyi... Paranız varken kapınızı aşındıranlar, sizi arayıp hal hatır soranlar, parasız kalınca adınızı bile unutuyorlar…
Günümüzde ‘Düşenin Dostu Olmaz’ sözünün geçerliliğini yaşayarak öğrenmeyi kimse istemez. Lakin ‘Düşmez kalkmaz bir Allah vardır.” denir. İnsan gün gelir, an gelir düşer. İşte o günlerde kara gün dostunun olmasını ister.
Arada bir düşmüş taklidi yapacaksın ki kimin ne olduğunu öğreneceksin.  İnsan yaşadıkça anlıyor ki kendi kayığını kendin çekmezsen bir yerlere gidemiyorsun. Ne garip değil mi, düşen büyük adamı en sevdikleri bile unutur aslında…
Dost dediğin
Yangınlar varken yüreğinde sırf senin için acısını dindirip
Üzülme diye sırtını sıvazlayabilendir.
Ve hüzünleri kalbinin derinliklerine kilitleyip
Seninle gülebilendir.
Dost, sen yanından ayrıldığın zaman bile senin derdinle
Sensiz ağlayabilendir.
Her zaman yanında olamasa da gönlünü sana doğru uçurup
Gözyaşlarının eşiğinde sana dua edendir.
Kıymet bekleyen değil kıymet verendir.
Davet bekleyen değil koşup gelendir.
Dost dediğin
Genelde senin en çok sevdiğin değil, seni en çok sevendir.
Yazıma , Şair İbrahim Dizlek…  Düşme, şiiri ile sonlandırmak istiyorum…
Düşersen, bağımsızlığını ilan eder dostların,
Görüş günlerin yasaklanır, gelenin gidenin olmaz.
Bayram eder düşmanların, düşme!
Düşünce, bütün düşüncelerin değişir hayata dair.
Dostluk, arkadaşlık, aşk… yeniden şekillenir beyninde, düşme!
Hayatın ve dostların vefasızlığını görünce yaralanır duyguların en derinden, düşme!
Düştün mü ilk önce güvendiklerin vurur sırtından.
Kimse bakmaz yüzüne, işe yaramaz adam olursun.
Bir bir uzaklaşır dostların senden.
Tutacak dal bulamaz yorulursun, düşme!
Düştün mü isyan edersin yaşadığın hayata,
Gözyaşlarını dökersin her gece yastığa.
Yılanın ne kadar masum, kurdun suçsuz, çakalın çakal olmadığını anlarsın iki yüzlü insanları görünce, düşme!