Yardım Et Ama Sessiz Kahraman Ol

Deli Şairin Mektubu

Önce benimsemek gerekir memleketini. Nereli olduğun gerçekten önemli mi? İnsanlar, pardon kulllar demeliydim zira aradaki farkı anlayamadık hiçbirimiz..

Diyeceksiniz bu kız ne anlatacak bu sefer. Bende anlatacağım, yakından çok yakından deneyimlediğim ve çok güzel ders çıkarttığım bir şeyi...

5Yardımlaşmak neydi? Daha doğrusu bizim için hayatın neresindeydi? Bir elin nesi var iki elin sesi var tabiriydi aslında. Benim için bir yüreği kendi yüreğim gibi benimsemekti yardımlaşmak. Zira benimsemeseydim kendime yardım edemezdim. Hayatımın en güzel yanındaydı. Bir "ben" yoktum yeryüzünde ve kendimde. Bir "başkaları" vardı bende. Onları düşünmeliydim ilk. Öyle yer alabilirdim. O zaman yaradanın verdiği kulluğa sahip çıkabilirdim.  Bunun için onların hayallerini gerçekleştirip, ortak olabilirdim.

Biz insanlar diyorum, hiç ayrım yapamadık. Biz hep "tanınmaktan" yanaydık. Ne kadar yardım edip, yüz güldürdüğümüz önemli değildi baylar ve bayanlar. Ne kadar "alkış" almıştık?

İşte burada insanlığımız devrede, kulluğumuz devre dışı.

Bir Konyalıya gitmiştim geçenlerde. Birçok yüreğe yardım edeceğim demiştim.Tek bir cümle kullandı bana "yardım ederim ama" acaba demiştim ne diyecek gerisinde. Ne karşılık bekleyecek? Fütursuzca düşünerek ayıp etmiştim karşımdaki adama. "Yardım ederim ama kimse bilmeyecek. Bir elin  verdiğini bir el görmeyecek" o an istemsizce 5 dakika bekledim. Tek çıkan "tabi ama neden"?  

Fazla ısrara gerek yok , bir ben , bir vesile olan sen bir de yaradanım görsün yeter. Önemli olan amaca ulaşmak.  Hangi yüreğe tebessüm olduğumu bilmem bana yeter demişti. 

Ve henüz 25 yaşında bir gençti. İşimi halledip dükkandan çıktığımda ağzımın kenarına bir tebessüm oturmuştu.  Vay be demiştim. Bu devir kimini yaşından fazla olgun kimini yaşının büyüklüğüne rağmen çocuk yapıyor. 

O zaman anladım bir insanla değil bir kulla muhabbete dalmıştım. İnce bir çizgi. Dikkat edin, dikkat edelim.

Şimdi elinizi yüreğinize götürün. Önce sizinle aynı olan kulların ihtiyaçlarına ses verin ki yaradan sizinde sesinizi duysun. Hem kendinize yardım edin hem karşınızdakine. O zaman yüreğiniz sizi hiç durmadan alkışlar.

Neyse tuttu yine deli şairliğim; yazıya küçük bir şiir bırakayım. Dize aralarında kendinizi bulmanız dileğiyle..

Ey kul,
Hatırla.
Sen bir fanisin.
Fani olana" yardım . yoldaş" ol diye gönderilmişsin.
Dalma bu dünyaya,
Şöhretine şanına.
Senin dünyan hazır.
Ey kul 
Unutma.
Verdikçe azalmazsın, çoğalırsın.
Tuttukça ellerden düşmezsin 
Boşluğuna dünyanın.
Diyorum; sessiz kahramanlardan ol,
Daha çok duyulursun,
Daha çok anılırsın.
Sevgiler,saygılar  yaradanımın emanetlerine
Deli şairden akıllı insanlara...